Κωνστανίνος Ρωμαίος

Τον Heuzey ακολούθησε εβδομήντα χρόνια αργότερα ο καθηγητής αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ. Κωνσταντίνος Ρωμαίος. Ο καθηγητής έχοντας μαζί του μερικούς φοιτητές, ανάμεσά τους το Φώτη Πέτσα και τον Μανόλη Ανδρόνικο, μετέπειτα ανασκαφείς του χώρου, εγκαταστάθηκε πλέον στη Βεργίνα και ξεκίνησε να ανασκάπτει το ανάκτορο και ένα μακεδονικό τάφο.

Η ανασκαφή στο ανάκτορο άρχισε από τα ανατολικά, από το σημείο δηλαδή που είχε ξεκινήσει και εν μέρει αποκαλύψει τον προηγούμενο αιώνα ο Heuzey. Τα αρχιτεκτονικά μέλη του ανακτόρου αποκαλύπτονταν το ένα μετά το άλλο, κιονόκρανα, βάσεις κιόνων, λιθόπλινθοι, επιγραφή όμως καμία, όπως συχνά μας ρωτούν οι επισκέπτες, δε βρήκαμε ακόμα. Βέβαια θα θέλαμε μια επιγραφή, που θα μας έδινε αμέσως τη χρονολογία και θα συνέδεε το κτήριο με τον βασιλικό κύριό του, σημείωνε ο Ρωμαίος στο ημερολόγιό του.

Ο καθηγητής επιτηρούσε τα σκάμματα, έδινε οδηγίες, κρατούσε τις σημειώσεις του και ξαπόσταινε στον ίσκιο της μεγάλης βελανιδιάς του ανακτόρου, που στέκει ακόμα σήμερα και φυλάει μέσα στους δακτυλίους της τ’ αποτυπώματα που άφησαν στον κορμό της γενιές και γενιές ανθρώπων, από τον Heuzey ως τις μέρες μας. Σε ό,τι αφορά τον τάφο, ο Ρωμαίος ξεκίνησε να τον αποκαλύψει έχοντας στο μυαλό του ότι πρόκειται για τον τάφο του Heuzey, ο οποίος είχε καλυφθεί με την πάροδο του χρόνου και πάλι από χώμα. Η έκπληξη λοιπόν ήταν μεγάλη κι ιδιαίτερα ευχάριστη όταν διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για καινούριο τάφο. Ο εντυπωσιακός μακεδονικός τάφος με την περίτεχνη ιωνική πρόσοψη κατοχυρώθηκε εμφατικά στον καθηγητή παίρνοντας το όνομά του, ο τάφος του «Ρωμαίου».

Το καλοκαίρι του 1938 ξεκίνησε λοιπόν με τους καλύτερους οιωνούς η πολύχρονη ανασκαφική περιπέτεια του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης στη Βεργίνα, που συνεχίζεται ως σήμερα.



Ο καθηγητής Ρωμαίος με φοιτητές (διακρίνεται ο Μ. Ανδρόνικος). Μ. Ανδρόνικος, Το Χρονικό της Βεργίνας, εικ. 11