Τα χρόνια της λήθης...

Στα χρόνια που ακολούθησαν τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, ο τόπος έχασε την επαφή με το ένδοξο παρελθόν του, που πέρασε στη λήθη. Όμως τα αρχαία κατάλοιπα ήταν πάντα εκεί να το μαρτυρούν, πως κάποτε ζούσαν εκεί κάποιοι «άλλοι», που από το παλάτι που άφησαν πίσω τους φαίνεται να ήταν «σπουδαίοι». Έτσι οι νέοι κάτοικοι της περιοχής ονόμασαν το χωριό τους Παλατίτσια, για να δηλώσουν πως έχουν στην κατοχή τους αυτό το παλάτι, πως είναι η νέοι αφέντες της περιοχής. Ήδη από το 14ο αιώνα το χωριό αναφέρεται σε μια διαθήκη στα αρχεία του Αγίου Όρους, ενώ από το 16ο αιώνα ορθώνεται ο ναός του Αγίου Δημητρίου. Και για να γεμίσουν τα κενά που δημιούργησε ο χρόνος στην ιστορία άρχισε να περνά από στόμα σε στόμα η ιστορία της βασίλισσας Βεργίνας: Εκεί στο παλάτι ζούσε μια φορά κι έναν καιρό μια σπουδαία βασίλισσα που την έλεγαν Βεργίνα. Όταν οι εχθροί κύκλωσαν το παλάτι, είχε ένα μυστικό υπόγειο δρόμο κι απ’ αυτόν έφυγε για τη Βέροια. Όταν λοιπόν το 1922 έφτασαν οι πρώτοι πρόσφυγες από τον Πόντο και τον Καύκασο, το κενό ανάμεσα στους δυο μικρούς οικισμούς που βρισκόταν πλάι στο ανάκτορο, τις Κούτλες και τις Μπάρμπες, καλύφθηκε από τα σπίτια των καινούριων κατοίκων. Και όταν στη συνέχεια δημιουργήθηκε το χωριό και έπρεπε να ονομαστεί, ο τότε δεσπότης Βεροίας θυμήθηκε το παραμύθι της βασίλισσας, που χάρισε στο χωριό το όνομά της.


previous... Ρωμαϊκά χρόνια