Η πόλη

Η πόλη των Αιγών από τον 4ο αι. π.Χ. και στο εξής, περικλειόμενη από ισχυρά τείχη, εκτεινόταν από τις υπώρειες των Πιερίων ως το λεγόμενο Νεκροταφείο των Τύμβων, το οποίο συνέχιζε βορειότερα στον προσχωσιγενή κάμπο. Βαθιές κοίτες χειμάρρων προστάτευαν σε συνδυασμό με το τείχος από τα ανατολικά και τα δυτικά την πόλη, ενώ η είσοδος και η έξοδος γινόταν από ευμεγέθεις πύλες σε διάφορα σημεία του οχυρωματικού περιβόλου, στο νότιο άκρο του οποίου, στα πρώτα χαμηλά υψώματα του βουνού, βρίσκεται η περιορισμένη σε έκταση ακρόπολη. Χτισμένη σε επικλινές έδαφος η πόλη οργανωνόταν σε άνδηρα. Στην κορυφή της κλιμακωτής αυτής διαμόρφωσης δέσποζε το ανάκτορο, από τον εξώστη του οποίου αγναντεύει κανείς ολόκληρη την πεδιάδα. Ένα επίπεδο χαμηλότερα διατηρήθηκε το θέατρο, το οποίο μαζί με τα δημόσια κτήρια στην περιοχή του ιερού της Εύκλειας (αγορά) και το ανάκτορο αποτελούν πιθανότατα ένα ενιαίο σύνολο, αποκαλύπτοντας στα βορειοδυτικά της πόλης το πολιτικό της κέντρο. Σε διάφορα άλλα σημεία οι ανασκαφικές εργασίες έχουν φέρει στο φως νέα τμήματα της αρχαίας πόλης: ένα οικοδόμημα των ελληνιστικών χρόνων στα ανατολικά, ένα ακόμα ιερό (Μητρώο) και τμήματα στωικών οικοδομημάτων και άλλων δημοσίων κτηρίων στο βορειοδυτικό τμήμα της πόλης. Η μελέτη  κτισμάτων extra muros (γυμνάσιο, ιερό) σε συνδυασμό με το πλήθος των οικισμών που περιτριγυρίζουν το άστυ ευνόησε μάλιστα την άποψη ότι ίσως και να πρόκειται για ένα ευρύτερο οικιστικό συγκρότημα στα νότια του Αλιάκμονα, μια πόλη κατά κώμας, όπως φανερώνει και ο πληθυντικός αριθμός του ονόματος της, αι Αιγεαί.